armaghanshams

زنم از من طلاق میخواهد

وهردو پایم چلاق میخواهد

غید اسب سپید را زده و

از من خر الاغ میخواهد

من ز اهلق محبتم اما

او یلی قلچماق میخواهد

با شرایط ندارم همسویی

او ولی اطباق میخواهد

صوت چون بلبلم نمیبیند

ز من اوای زاغ میخواهد

زلف جو گندمیم عالی بود

او ولی پر کلاغ میخواهد

وهمچو بهنام بانی نامی

او سبیلهای شاق میخواهد

زیر چادر نمیشود با من

وای من او اطاق میخواهد

خواهری او ندارد و اینک

از منش باجناق میخواهد

غید کیش و شمال را زده و

تور ساوج بلاغ میخواهد

شمس از این شعر بد مشو نالان

شعر خوب اشتیاق میخواهد

بهاران ارتقا بخشید شور عشوه داران را

ولیکن غم دو چندان کرد ما بی غمگساران را

طبیعت چون عروسی بر وفاق زرشماران گشت

ولی عفریت چرکین کشت ما محنت شماران را

مصیبتهای پی در پی که از ابر بلا بارید

خزانی کرد با ما این شکوفای بهاران را

عزیزان یک به یک رفتند و ما ماندیم و تنهایی

تحمل تا به کی باید فراغ غمگساران را

سیه پوشیدگان را دل به سودای بهاران نیست

چه دارد لذتی اخر بهاران سوگواران را

دوصد بی مایه شاعر از تملق معتبر گشته ست

ولی یادی نیگیرد وطن چون شهریاران را

تو شمسا ار غزل سازی رها از هر دغل بازی

به می مستور خواهی کرد کام میگساران را